ಸಪ್ತ ಸಾಗರದ ಆಚೆ ಇಲ್ಲೇ

 ಸಪ್ತ ಸಾಗರದಾಚೆ.. ಎಲ್ಲೋ ಸೀ ಸೈಡ್

ಪ್ರಿಯ ಸಂಗಾತಿ .

ನಿನ್ನನ್ನು ಮೊದಲು ನೋಡಿದ ದಿನವೇ ನೀನೆ ನನ್ನ ಬಾಳ ಸಂಗಾತಿ ಅಂದುಕೊಂಡವ ನಾನು.ಮುತ್ತು ಹುಡುಕಿ ಕಡಲಾಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಯಲು ಹೊರಟವನಿಗೆ ದಡದಲ್ಲಿಯೇ ಮುತ್ತೊಂದು ಸಿಕ್ಕರೆ ಏನಾಗಬೇಡ? ನನಗೂ ಅದೇ ಆಗಿತ್ತು. ವಧುವಿನ ಅನ್ವೇಷಣೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ರೂಪವಂತ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನ ಆದ್ಯತೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ! ಏಕೆಂದರೆ ನನ್ನ ರೂಪಕ್ಕೆ ಯಾವುದಾದರೊಂದು ಹುಡುಗಿ ಈ ಭೂಮೀಲಿ ಹುಟ್ಟಿರಬಹುದು ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ. ಆದರೂ ನೀನು ಮೆಚ್ಚಿದೆ. ಕೈಲಿ ಕೆಲಸ ಇಲ್ಲದ ಹುಡುಗನನ್ನು ಯಾರು ತಾನೇ ಒಪ್ಪಿಯಾರು  ಕುಟುಂಬದವರು ಹೇಗೆ ತಾನೆ ಒಪ್ಪಿಯಾರು? ಆದರೂ ನೀ ಅವರನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿ ನನ್ನ ಕೈಹಿಡಿದೆ. 

ಮದುವೆಯಾಗಿ ಆರು ತಿಂಗಳಾಗಿರಬಹುದು. ಅದೊಂದು ದಿನ ನೀ ನನ್ನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಮಗುವಾಗಿ ಕೇಳಿದ್ದೆ " ಹೀಗೆ ಆದ್ರೆ ಜೀವನ ಹೆಂಗೆ ಅಂತ "? ಹಾಗೆ ನಾ ಕೇಳಿದ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿಯೂ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದದ್ದು ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ಪ್ರೀತಿ ಅಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೇನೂ ಅಲ್ಲ! ಆರು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಎಂದೂ ಜೋರಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನ  ಉಳಿತಾಯ ಎಷ್ಟು ಅಂತ ಕೇಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಸುಮಾರು ಸಲ ಹೋಟೆಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದಿದ್ದೆ. ಸಿನಿಮಾ ತೋರಿಸಿದ್ದೆ. ತಿಂಗಳಿಗೊಂದು ಸೀರೆ ಕೊಡಿಸಿದ್ದೆ. ಇದಕ್ಕಿಂತ ಒಬ್ಬ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಇನ್ನೇನು ಬೇಕಿರುತ್ತೆ ಎಂಬ ಪುರುಷ ಅಹಂಕಾರದಿಂದ ಕೇಳಿದ ಮಾತಾಗಿತ್ತು. ನೀ ತಣ್ಣಗೆ ಉತ್ತರಿಸಿದೆ " ನಿನ್ನಮೇಲೆ ನನಗೆ ನಂಬಿಕೆ ಇದೆ ನೀ ಏನಾದ್ರು ಮಾಡೇ ಮಾಡ್ತಿಯಾ. ತುರ್ತು ಬದಲಾಗಬೇಕಿತ್ತು ನಾನು! ಏಕೆಂದರೆ, ಒಳ್ಳೆಯವರೆನಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ಹಂಬಲ ಮನುಷ್ಯರ ಅತಿದೊಡ್ಡ ವ್ಯಸನ. ಒಂದು ಸಲ ಅದರ ಸುಳಿಗೆ ಸಿಲುಕಿದರೆ ಅದು ನಮ್ಮ  ಸರ್ವಸ್ವವನ್ನೂ ಬೇಡುತ್ತೆ. ಸಕಾಲಕ್ಕೆ ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ ವಾಪಸ್ಸು ಬರಲಾಗದಷ್ಟು ದೂರ ಕೊಂಡೊಯ್ದುಬಿಡುತ್ತದೆ. ನಾನೂ ಅಂತಹುದ್ದೇ ವ್ಯಸನದಿಂದ ಬದುಕ್ತಿದ್ದೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ನೀ ಅದನ್ನು ಸಲೀಸಾಗಿ ದೂರಮಾಡಿದೆ. ನಾನು ಕೆಲಸವನ್ನ ಅರಸಿ ನಿನ್ನಿಂದ ಸಪ್ತ ಸಾಗರದಾಚೆ ದೂರ ಹೋಗಬೇಕಾದ ಸಂಧರ್ಭ ಬಂದಾಗ ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆದ ತಳಮಳ ಈಗಲೂ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಹಾಗೇ ಇದೆ.ಸಾಕಷ್ಟು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ ನೀನು.

ಅಂದೇ ಬದಲಾಗಿದ್ದು ನಾನು! ನಾ ಹೆಂಡ್ತಿಯನ್ನು ಸಾಕಬೇಕು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಒಳ್ಳೆ ಭವಿಷ್ಯ ರೂಪಿಸಬೇಕು ಎಂದು ನಿನ್ನ ಉದರದಲ್ಲಿದ್ದ ಕಂದಮ್ಮನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಸಪ್ತ ಸಾಗರದಾಟಿ ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿ ಬಂದದ್ದು ಇವೆಲ್ಲವೂ ನಿನ್ನಿಂದ ನನ್ನಲ್ಲಾದ ಬದಲಾವಣೆಗಳೇ;  ಈಗ ನೋಡು ಬದುಕು ಎಷ್ಟು ಚಂದವಿದೆ ಅನ್ಸುತ್ತೆ ನನಗೆ. ಸಂಜೆಯಾದರೆ ಮನೆಗೆ ಓಡೋಡಿ ಬರಬೇಕು ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ಬಾಗಿಲಲ್ಲೇ ಕಾದು ಕುಳಿತ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಮೊದಲು ನಿನ್ನ ನೋಡಬೇಕು ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ನಿನ್ನ ಒಂದು ನಗು, ಉತ್ಸಾಹ ನನ್ನ ನೂರು ಬೇಸರವನ್ನು ದೂರ ಮಾಡುತ್ತೆ. ನಿನಗೆ ಈಗಲೂ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ದೂರುಗಳಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಅದು ನನ್ನ ಅಮಾಯಕತೆಯ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ನಿನಗೆ ಅರ್ಥಮಾಡಿಸಲಾಗದ ಅಸಹಾಯಕತೆಯೇ ಹೊರತು ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕ ತಪ್ಪುಗಳಲ್ಲ. 

ಇದೆಲ್ಲಾ ಈಗ್ಯಾಕೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆಯೆಂದರೆ... ಎಂದಿನಿಂದಲೋ ನನಗೊಂದು ಆಸೆ. ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನ ನನ್ನದೇ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸಬೇಕೆಂಬ ಬಯಕೆ ಆದರೆ ಅದೇ ದಿನ ನನ್ನ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬ ಅದರ ಮರೆಯಲ್ಲಿ ಬಯಕೆಗಳು ಮಸುಕಾದವು . ಆಗ ಹೊಳೆದದ್ದೇ ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಪತ್ರ . ಹೆಂಡ್ತಿ ಗಂಡನ ವಿಷಯ ಹೀಗೆ ಊರಲೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ತಿರುಗುವುದರಲ್ಲಿ ಅದ್ಯಾವ ಸುಖವಿದೆಯೋ ಮಾರಾಯ? ಅಂತನ್ನಿಸುತ್ತಿರಬಹುದು ನಿನಗೆ. ನಾ ಆಗಲೇ ಹೇಳಿದೆನಲ್ಲಾ ಒಳ್ಳೇತನವೆಂಬ ವ್ಯಸನದ ಬಗ್ಗೆ. ನಾನೂ ವ್ಯಸನಿ!ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡುಬಿಡು.  

ಅವತ್ತು ಏರ್ ಪೋರ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ ಇಳಿದು ಬಂದು ನಮ್ಮ ಸಮೃದ್ ನನ್ನು ಏಳು ತಿಂಗಳ ನಂತರ ನೋಡಿ ಬೆರಗಾಗಿದ್ದು ನೆನಪಿದೆಯಾ?  ಇಡೀ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಸುಖಿ ನಾನೆಂಬ  ಸಂತಸ ಅದಾಗಿತ್ತು ! ಅದೆಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಹಾಗೆ ಅವನನ್ನು ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಂಡೇನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಅಷ್ಟೂ ಹೊತ್ತು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಚೂರು ಹೆಚ್ಚೇ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ, ಭದ್ರತೆ ಮತ್ತು ಸಂಪೂರ್ಣತೆಯ ಭಾವಗಳು ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದವು. ನಿನ್ನ ತ್ಯಾಗದ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಕೃತಜ್ಞತೆಯು ನನ್ನ ಹೃದಯವನ್ನು ತುಂಬುತಿತ್ತು. ಒಂದೆರಡಲ್ಲ ಅಂತಹ ಹತ್ತಾರು ಭಾವಗಳು ಆವರಿಸಿ ನನ್ನ ಭಾವುಕನನ್ನಾಗಿಸಿದ್ದವು. ಮುಂದೆ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಕಳೆದ ಅತಿ ಧನ್ಯತೆಯ ಕ್ಷಣ ಅದಾಗಿತ್ತು. ಇವತ್ತು ಸಮೃದ್ ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವನಾಗಿ ಡಾಕ್ಟರ್ ಆಗಲು ಹೊರಟಿದ್ದಾನೆ ಎಂದರೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನಾನೇ ನಂಬಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.

ಇಂದಿಗೆ ನಾ ಹುಟ್ಟಿ ಐವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಾಯ್ತು.ನನ್ನ ಬದುಕಿನ ಘನತೆ ಇರುವುದೇ ನೀ ನನ್ನ ಸಂಗಾತಿ ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ! ಅದು ಇನ್ನೊಂದೈವತ್ತು ವರ್ಷ ಇರುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಆಸೆ.

ಹ್ಯಾಪಿ ಬಿ ಲೇಟೆಡ್  ವ್ಯಾಲೆಂಟೈನ್ಸ್ ಡೇ

ಶ್ರೀ

ಬದುಕಲಿ ಕಲಿ-ಬದುಕಲು ಕಲಿ

ಬದುಕಲಿ ಕಲಿ-ಬದುಕಲು ಕಲಿ

ನಿಮಗೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಿರುವ ಹಾಗೇ
ಅಚಾನಕ್ಕಾಗಿ
ಕೀನ್ಯಾಗೆ ಬಂದೆ
ಮೂರು ವಾರಗಳಾಗಿದೆ
ಪರಿಸ್ತಿತಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವ
ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೇನೆ.
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಯನ್ನು ಓದಲು
ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದೇನೆ
ಅದಲ್ಲದೇ ನನ್ನಿಷ್ಟದ
ಬರಹಗಾರರನ್ನು ಓದಲು
ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ
ಅದರಲ್ಲೂ
ನಮ್ಮ ಮಣಿಯಣ್ಣನ
"ನವಿಲು ಗರಿ"
ತುಂಬಾ ಅಪ್ತವೆನಿಸುತ್ತಿದೆ
ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ಹೇಳುವ ಹಾಗೆ
ನಾವಿಲ್ಲಿ ನೆಪ ಮಾತ್ರ
ಬದುಕನ್ನು ಬಂದ ಹಾಗೆ
ಸ್ವೀಕರಿಸಬೇಕು
ಅದರ ಉದ್ದೇಶ ಮುಖ್ಯವೇ
ಹೊರತು
ನಾವನುಭವಿಸುವ
ಯಾತನೆಯಲ್ಲ.
ಎಲ್ಲಾ ಮನುಜನಿಗೂ
ಬರುವ ಹಾಗೆ ಕಷ್ಟ
ಕಾರ್ಪಣ್ಯಗಳು
ನಮಗೂ ಬರುತ್ತವೆ.
ಹಿಂದೆ ನೆಡೆದುದರ ಬಗ್ಗೆ
ಹೆಚ್ಚು ಆಲೋಚಿಸಿ ಫಲವಿಲ್ಲ.
ನಾವಿಲ್ಲಿ ನಿಮಿತ್ತ ಮಾತ್ರ.
ನಾಳೆ ಏನಿರಬಹುದು
ಎನ್ನುವ
ಭಯಕ್ಕಿಂತ ನಾಳೆ ಹೀಗಿರಬೇಕು
ಎಂದು ಬದುಕಬೇಕು.
ಇಲ್ಲಿನ ಜನ ಜೀವನ
ಅವರು ಬದುಕುತ್ತಿರುವ
ರೀತಿ ನೋಡಿದ್ರೆ
ಆ ದೇವರು ನಮ್ಮನ್ನು
ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಇಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ
ಎನಿಸುತ್ತದೆ
ಸರಿಯಾದ ರಸ್ತೆಗಳಿಲ್ಲ
ಮನೆಗಳಿಲ್ಲ
ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನ ವ್ಯವಸ್ತೆ ಇಲ್ಲ.
"ಕೀನ್ಯಾ'ದ ರಾಜಧಾನಿಯಾದ
"ನೈರೋಬಿ"ಯಿಂದ
ಸುಮಾರು ಐದು ನೂರು
ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದ
"ಲೇಕ್ ವಿಕ್ಟೋರಿಯಾ"
ದಡದಲ್ಲಿನ
ಒಂದು ಹಳ್ಳಿ ಇದು
"ಹೋಮಾ ಬೇ" ಕೌಂಟಿ ಯಲ್ಲಿನ
"ಬೀಟಾ"ಎಂಬ ಸಣ್ಣ ಊರು.
ವಿಕ್ಟೋರಿಯಾ ಸರೋವರವು
ಸುಮಾರು ಆರು ನೂರು ಕಿ.ಮೀ
ಚದುರ ಳತೆಯ
ಪ್ರಪಂಚದ ಎರಡನೇ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ
ಸಿಹಿ ನೀರ ಸರೋವರ.
ಅದರಲ್ಲಿ ನೈಸರ್ಗಿಕವಾಗಿ
ಬೆಳೆಯುವ
ನೈಲ್ ಪರ್ಚ್ ಎನ್ನುವ
ಮೀನು ಇವರುಗಳ
ಜೀವನಾಧಾರ.
ಬೀಟಾ ದಿಂದ ಮೂರು
ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿ
ನಾನೀಗ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ
ಮೀನು ಸಂಸ್ಕರಿಸಿ ರಫ್ತು
ಮಾಡುವ ಕಂಪನಿ
ಇರುವುದು.
ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ
ಐದು ಗಂಟೆಗೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ
ನೆಡೆದುಕೊಂಡೇ
ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬರುವ
ಇಲ್ಲಿನ ಜನಗಳು
ಅವರ ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ
ನೋಡಿದರೆ
ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ
ಇನ್ನೂ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಕಷ್ಟಗಳಿವೆ
ಎರಡೊತ್ತಿನ
ಊಟಕ್ಕೂ ಪರಿತಪಿಸುವ
ಅಸಹಾಯಕತೆ.
ನಾನೂ ಬಂದಿರುವುದು
ಅದಕ್ಕೇ ಅಲ್ಲವೇ
ನಮಗೆ
ಎಲ್ಲಾ ಇದ್ದು
ಇಲ್ಲದುದರ ಬಗ್ಗೆ ಚಂತೆ
ಅವರಿಗೆ
ಎರಡೊತ್ತಿನ
ಊಟದ ಚಿಂತೆ
ನಾಳೆಯ ಅರಿವಿಲ್ಲ
ಅಷ್ಟಾಗಿ ಅನುಕೂಲಗಳಿಲ್ಲ
ಸವಲತ್ತುಗಳಿಲ್ಲ
ಸ್ವಾವಲಂಬನೆ ಇಲ್ಲ.
ಇಲ್ಲಿನ ಸರಕಾರಗಳೂ
ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು
ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸೋಲ್ಲ
ವ್ಯವಸಾಯದ ಅರಿವಿಲ್ಲ.
ಅತಿ ಚಿಕ್ಕ ದೇಶವಾದ
"ಇಸ್ರೇಲ್" ಇಂದು
ಅಗ್ರಿಕಲ್ಚರ್ ನಲ್ಲಿ
ಮಹತ್ತರವಾದ ಸಾಧನೆ
ಮಾಡಿರುವಾಗ
ಇವರಿಗೇಕೆ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಆಫ್ರಿಕಾ ಒಂದು
ಕಗ್ಗತ್ತಲ ಖಂಡ
ಎಂದು ನಲವತ್ತು ವರ್ಷದ
ಹಿಂದಿನಿಂದ
ಓದಿಕೊಂಡು ಬಂದಿರುವೆ
ಇವತ್ತಗೂ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ
ವಿದ್ಯುತ್ ವ್ಯವಸ್ತೆಯಿಲ್ಲ
ಶಾಲೆಗಳಿಲ್ಲ.
ಎಂದು ಬದಲಾಗುವುದು
ಸರಿಯಾದ ನಾಯಕತ್ವದ
ಕೊರತೆ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತದೆ
ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳ ಬಳಕೆಯನ್ನು
ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ
ಕಡೆಗಣಿಸಿದಂತಿದೆ.
ಫಲವತ್ತಾದ ಭೂಮಿಯಿದೆ
ನೀರಿದೆ
ಇವರು ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿದ್ರೆ
ಕಾಲು ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೇ
ಆಹಾರ ರಪ್ತು ಮಾಡಬಹುದು.
ಇರುವ ಮಾನವ
ಸಂಪನ್ಮೂಲಕ್ಕೆ
ಸರಿಯಾದ
ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದ ಅವಶ್ಯ ಕತೆ ಇದೆ.
ಯಾರು ಮಾಡಬಲ್ಲರು
ಎನ್ನುವುದೇ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಶ್ನೆ.
ಅವರ ದೈನಂದಿನ ಶ್ರಮ
ನೋಡಿ
ಅವರ ಉಲ್ಲಾಸ ಕಂಡು
ಬದುಕಲಿ ಕಲಿ
ಬದುಕಲು ಕಲಿ
ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸಿದಂತಿದೆ
ಜೀವನ.
ಹ್ಯಾಟ್ಸ್ ಆಫ್ ಟು ಲೈಫ್
ಅದು ನಿರಂತರ.
ನೆಡೀಲಿ ಹೀಗೆ
ನಗ್ತಾ ಇರಿ
ಖುಷಿ ಖುಷಿಯಾಗಿ
ಬದುಕನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸಿ
ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾ
ಸೈನಿಂಗ್ ಆಫ್
ಪ್ರಂ ವೀಕೆಂಡ್ ವಿತ್ ಶ್ರೀಧರ್
ಮತ್ತೆ ಸಿಗೋಣ.

ನಿಮ್ಮ.....ಶ್ರೀ

ಮರಳಿ ಬ್ಲಾಗ್ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಹತ್ತು ವರ್ಷದ ನಂತರ-ಒಂಟಿ ಬದುಕು

ಭಾನುವಾರದ ಬರಹ

ಒಂಟಿ ಬದುಕು

ಅಪ್ಪ ಹೋಗಿ ಇಪ್ಪತ್ತೆರೆಡು ವರ್ಷ ಅಯ್ತು
ಅಂದಿನಿಂದ ಅಮ್ಮ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಬಿಟ್ಟರು.
ಈ ಇಪ್ಪತ್ತೆರೆಡು ವರ್ಷ ಅಮ್ಮ
ಹೇಗೆ ಬದುಕು ಸವೆಸಿದರು ಎಂಬುದು
ಬರೀ ಊಹೆಯಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ
ನನಗೆ.
ಒಂಟಿ ಬದುಕಿನ ತೊಳಲಾಟವನ್ನು ನಾನು ಸ್ವತಃ ಅನುಭವಿಸಿದಾಗಲೆ
ಅದರ ಸಂಕಟ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು.
ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಕೆಲವು
ಬಾಲಿಶ ನಿರ್ಧಾರಗಳು
ಸಂತಸದಿಂದ
ಇದ್ದ ನನ್ನ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ
ಸುನಾಮಿ ಎಬ್ಬಿಸಿದವು.
ಮಕ್ಕಳ ಭವಿಷ್ಯಕ್ಕಾಗಿ
ಬಹಳ ದೂರ
ಬಂದುಬಿಟ್ಟೆ.
ಹಳೆಯದನ್ನೆಲ್ಲ ಮರೆತು
ಹೊಸ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ
ಪ್ರಯಾಣ ಆರಂಭಿಸಿದೆ.
ಬಂದು ಇನ್ನೂ ಇಪ್ಪತ್ತೆರೆಡು
ದಿನಾ ಕೂಡ ಅಗಿಲ್ಲ
ಹೆಂಡತಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು
ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ
ದೂರದ ದೇಶದಲ್ಲಿ
ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವ ಅನಿವಾರ್ಯ....ಯಾತನೇ ಅನುಭವಿಸಿದವರೇ ಬಲ್ಲರು
ಅಂತಹದ್ದರಲ್ಲಿ
ಅಮ್ಮ ಇಪ್ಪತ್ತೆರೆಡು ವರ್ಷಗಳಿಂದ
ಹೇಗಿರಬಹುದು
ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ.

ಊರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಹೇಗಿರುತ್ತಿಯಮ್ಮಾ
ನಮ್ಮೊಟ್ಟಿಗೇ ಆನಂದವಾಗಿ ಇರಬಹುದಲ್ಲ
ಎಂದು ಹಲವು ಬಾರಿ ಕೇಳಿದರೂ
ಸಮ್ಮತಿಸಲಿಲ್ಲ.
ಅವರ ಆಲೋಚನೆಗಳೇನೋ
ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ....
ಕಷ್ಟದಿಂದ ಬೆಳೆದವರು
ಅವರು ಒಂಟಿತನವನ್ನೆ
ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಾರೆ...
ಯಾರನ್ನೂ ಅವಲಂಬಿಸದೇ
ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಆದರೂ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅವರ
ಸ್ವಾಭಿಮಾನದ ಮೇಲೆ ಬೇಸರವಾಗುತ್ತದೆ.
ಎಲ್ಲವೂ ಇದ್ದು ಎಲ್ಲರೂ ಇದ್ದು
ಯಾಕೀಗೆ ಜೀವಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು.
ಹಿರಿಯ ಮನಸ್ಸಿನ ತಲ್ಲಣಗಳೇನೋ
ಯಾರು ಬಲ್ಲರು.

ಇಲ್ಲಗೆ ಬರುವ ಮುನ್ನ
ಊರಲ್ಲಿದ್ದ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ
ಹೀಗೆ ನಾನು ದೂರದ
ದೇಶಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿದ್ದೇನೆ....
ಎಂದು ನೆಡೆದಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ
ವಿವರಿಸಿದಾಗ ಸಂತಸ ನೋವುಗಳನ್ನು
ಒಟ್ಟಿಗೇ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದರು...
ಕಳೆದ ಒಂದು
ವರ್ಷದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ
ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ
ಆದ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳನ್ನು
ಸೂಕ್ಷ್ಮ ವಾಗಿ
ಅರಿತುಕೊಂಡಿದ್ದ ಅಮ್ಮ .....
ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಲಿ ಹೋಗು
ನಿನ್ನ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು
ನೋಡಲಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂದಿದ್ದರು.
ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾದರೂ
ಈ ಒಬ್ಬಂಟಿ ಬದುಕು
ಎಷ್ಟು ಕಠಿಣ
ಆದರೂ
ಅವರು ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ
ಹೇಗಿದ್ದಾರೆ?

ಯಾರಾದರೂ
ಯಾಕೆ ಹೀಗಿದ್ದೀರಿ ಎಂದರೆ
ನನಗೇನಾಗಿದೆ
ನಾನು ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಇದ್ದೇನೆ
ಎನ್ನುವ ಅವರ ಮಾತು
ನನಗೆ
ಬದುಕಿನ ಪಾಠವನ್ನು
ಕಲಿಸುತ್ತದೆ
ಅವರು ಚೆನ್ನಾಗಿರಬೇಕು
ಸಂತೋಷ ದಿಂದಿರಬೇಕು
ನಮ್ಮ ಸಂತೋಷ
ನಮ್ಮೊಳಗೇ ಅಡಗಿದೆ
ಎನ್ನುವ ಸತ್ಯದ ಅನಾವರಣ.
Life Has to Move ಅಲ್ವಾ!
ಸಾಧಿಸುವವರಿಗೆ
ಸಾಧನೆಯೊಂದೇ
ಮುಖ್ಯವಾಗಬೇಕು
ಬದುಕಿನ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ
ತಿರುವುಗಳಿದ್ದೇ ಇರುತ್ತವೆ
U Turn ಗಳೂ ಬರುತ್ತವೆ
ಜರ್ನಿ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ
ನನ್ನ ಒಂಟಿತನ
ಹೋಗಲಾಡಿಸುವ
ಮದ್ದು ಸಿಕ್ಕಿದೆ
ಅದು
ಒಳ್ಳೆಯ ಓದು
ಅನಿಸಿಕೆಗಳ ಬರಹ
ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ
ಒಡನಾಟ
ಮತ್ತೆ ಸಿಗೋಣ
ಭಾನುವಾರದ ಬರಹದೊಂದಿಗೆ
ವೀಕೆಂಡ್ ವಿತ್ ಶ್ರೀಧರ್
ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ
ಜಾಲಿಯಾಗಿ
ನಗ್ತಾ ನಗ್ತಾ
ಖುಷಿಯಾಗಿರಿ.
.
.
ನಿಮ್ಮ
ಶ್ರೀ

ಶ್ರೀ....ಮನೆ ಯಲ್ಲಿ ಕವಿ ಮನೆ

ಇ೦ದು ಕುವೆ೦ಪು ರವರ 106 ನೇ ಜನ್ಮ ದಿನಾಚರಣೆ....ಮೊನ್ನೆ ಆಗಸ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ ಗೆಳೆಯ ಜಯದೇವ ನನ್ನು ನೋಡಲು ಶಿವಮೊಗ್ಗೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಗ ಅವನು ಪ್ರೀತಿಯಿ೦ದ ನನಗೆ ತೋರಿಸಿದ ಜಾಗ ಕುಪ್ಪಳಿ.ನೀವು ನ೦ಬಿದ್ರೆ ನ೦ಬಿ ಬಿಟ್ರೆ ಬಿಡಿ ನನಗೆ ತಾಜ್ ಮಹಲ್ ನ್ನೇ ನೋಡಿದಷ್ಟು ಖುಷಿ.ಅವರ ಸಮಾಧಿ,ಆ ಜಾಗ,ಮೂವರು ಮಿತ್ರರು ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಕೆತ್ತಿರುವ ಆ ಆಟೋಗ್ರಾಫ್,ಆ ಪರಿಸರ.....ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ತು೦ಬಿಕೊ೦ಡಿದೆ.

ಈ ಶತಮಾನ ಕ೦ಡ ಮಹಾನ್ ಕವಿ ಕನ್ನಡನಾಡಿನ ಹೆಮ್ಮೆ ಕುವೆ೦ಪುರವರ ಕವಿಮನೆ ಯ೦ತೂ ಅತಿ ಸು೦ದರ.ಅಲ್ಲಿನ ಪ್ರಶಾ೦ತತೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಉಲ್ಲಾಸವನ್ನು೦ಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ.ಅದೊ೦ದು ಮನೆಯ೦ತಿಲ್ಲ,ದೇಗುಲದ೦ತಿದೆ,ಯೋಗ ಮ೦ದಿರ.
ಸಾಹಿತ್ಯಾಸಕ್ತರೇ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೊಗ್ತಾರೆ ಅ೦ದುಕೊ೦ಡ್ರೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಾವು ಏನನ್ನೋ ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ತಾ ಇದೀವಿ ಅನ್ಸುತ್ತೆ.ಒಮ್ಮೆ ಹೊಗಿ ಬನ್ನಿ..ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಉಲ್ಲಸಿತವಾಗದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿ.ಕವಿ ಮನೆಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡುವ ಒ೦ದು ಸದಾವಕಾಶವನ್ನು ಒದಗಿಸಿದ ಮಿತ್ರ ಜಯದೇವ ನಿಗೆ ಶ್ರೀಮನೆ ಯಿ೦ದ ಒ೦ದು ದೊಡ್ಡ ಥ್ಯಾ೦ಕ್ಸ್.ನೀವೂ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಲೇ ಬೇಕಾದ ಸ್ಥಳ ಕುಪ್ಪಳಿ ಕವಿಮನೆ.ಹೋಗಿ ಬ೦ದ ಮೇಲೆ ನಿಮ್ಮ ಅನುಭವ ಹೇಳಿ.ಕವಿಮನೆಯಿ೦ದ ಕೊ೦ಡು ತ೦ದ ಕುವೆ೦ಪು ರವರ ಹಲವು ಪುಸ್ತಕಗಳು ನನ್ನ ಅಣಕಿಸುತ್ತವೆ...ಓದಲು ಸಮಯವಿಲ್ಲದಿದ್ರೆ ಯಾಕೆ ನನ್ನನ್ನು ಕವಿಮನೆ ಯಿ೦ದ ಶ್ರೀಮನೆ ಗೆ ಹೊತ್ತೊಯ್ದೆ ಅ೦ತ.ಖ೦ಡಿತ ಇವತ್ತಿ೦ದ ಬಿಡುವು ಮಾಡಿಕೊ೦ಡು ಓದಲು ಪ್ರಾರ೦ಭಿಸಬೇಕೆ೦ದಿರುವೆ.

ನಪಾಸಾದರೆ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೇಕೆ ಶರಣಾಗಬೇಕು?

ಎ೦ದಿನ೦ತೆ ಯಾಕೋ ಇ೦ದಿಲ್ಲ,ಪತ್ರಿಕೆ ನೋಡಿದಾಗ ಹಾಗೇ ಮನಸ್ಸು ಸ್ತಬ್ದವಾಯಿತು,ಹನ್ನೊ೦ದು ವಿಧ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ನಪಾಸಾಗಿದ್ದಾರೆ೦ದು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಶರಣಾಗಿದಾರೆ ಎ೦ದು ಓದಿ ಹ್ರುದಯ ಹಿ೦ಡಿದ೦ತಾಯಿತು.......ಜೀವನವೆ೦ಬ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲೇ ಎಡವಿ ...ಮು೦ದೇನೋ ಎ೦ಬ ಭಯದಿ೦ದ ಈ ರೀತಿ ಮಾಡಿಕೊ೦ಡ ಆ ವಿಧ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೆನೆಸಿಕೊ೦ಡರೆ...ಯಾಕೆ ಈ ರೀತಿ ಮಾಡಿಕೊ0ಡರು ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ....ನಪಾಸಾದರೆ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೇಕೆ ಶರಣಾಗಬೇಕು.....ಒಬ್ಬ ನೇಣು ಬಿಗಿದುಕೊ೦ಡಿದ್ದಾನೆ...ಇನ್ನೊಬ್ಬಳು ವಿಷ ಕುಡಿದಿದ್ದಾಳೆ...ಮತ್ತೊಬ್ಬ ರೈಲಿನಡಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಆತ್ಮ ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊ೦ಡಿದ್ದಾನೆ....ಆ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡುವ ಮುನ್ನ ಅವರ ಮನಸ್ತಿತಿ ಹೇಗಿದ್ದಿರಬಹುದು ಎ೦ಬುದು ಊಹೆಗೂ ನಿಲುಕಲಾರದು.

ನಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಣ ನಮಗೆ ಏನನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಡುತ್ತದೆ......ಅವರಿಗೆ ಮತ್ತೊ೦ದು ಅವಕಾಶವೇ ಇರಲಿಲ್ಲವಾ!ಅಥವಾ ಅ೦ತಹ ಒ೦ದು ಒತ್ತಡವನ್ನು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜ ಅವರ ಮೇಲೆ ಹೇರಿದೆಯಾ!.ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿಸಬೇಕು ಎ೦ಬ ಪೋಷಕರ ಕರ್ತವ್ಯ..ಅವರನ್ನು ಅ೦ಧರನ್ನಾಗಿಸುತ್ತಿದೆಯೇ?....ನಾನು ಫೇಲ್ ಆಗಿದ್ದೇನೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತಿಳಿದರೆ ಏನಾಗಬಹುದು ಎ೦ಬ ಭಯದ ಬೀಜವನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಿಕೊ೦ಡವರ ಗತಿ..ಕೊನೆಗೆ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯೇ?ಸತ್ತವರು ಮತ್ತೆ ಬದುಕಲಾರರು ಎ೦ದು ತಿಳಿದೂ ಸತ್ತವರ ಮು೦ದೆ ಅಯ್ಯೋ ಯಾಕೆ ಹಿ೦ಗೆ ಮಾಡಿಕೊ೦ಡ್ರಿ....ಫೇಲ್ ಆದ್ರೇನ೦ತೆ ಮತ್ತೆ ಓದಿ ಪಾಸಾಗಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲ ಅ೦ತ ಅತ್ತೂ ಕರೆದರೆ ಅವರ ಆತ್ಮಕ್ಕೂ ಕೇಳಿಸುವುದಿಲ್ಲ...ಯಾಕ೦ದ್ರೆ ಆತ್ಮವೂ ಹತ್ಯೆ ಯಾಗಿದೆ.....ಮಕ್ಕಳ ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ನನಗೊ೦ದು ಅವಕಾಶ ಕೊಟ್ಟೇ ಕೊಡ್ತಾರೆ ಎ೦ಬ ಆಶಾ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಮೊದಲಿನಿ೦ದಲೇ ಅವರಲ್ಲಿ ಮೂಡಿಸಿದ್ದರೆ ಹೀಗಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.ಯಾವ ಪೋಷಕರೂ ನಮ್ಮ ಮಗು ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಫೇಲಾದರೆ ಏನು ಮಾಡುವುದು ಎ೦ದು ಯೋಚಿಸಿರುವುದೇ ಇಲ್ಲ....ಬರೀ ಪಾಸಾದಾಗ ಅವರನ್ನು ಮೆಡಿಕಲ್,ಇ೦ಜಿನಿಯರಿ೦ಗೆ ಗೇ ಸೇರಿಸಬೇಕು ಎ೦ದು ಕನಸು ಕಟ್ಟಿಕೊ೦ಡಿರುತ್ತಾರೆ.ಮಗ ನೀನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿ ಪಾಸಾಗು...ನಿನ್ನ ಪ್ರಯತ್ನ ನೀ ಮಾಡು...ಒ೦ದು ವೇಳೆ ನೀ ಪಾಸಾಗದಿದ್ದರೆ..ಮತ್ತೆ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡೋಣ ಎ೦ಬ ಒ೦ದು ಮಾತು ಆ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ನೂರು ಆನೆ ಬಲವನ್ನು ತು೦ಬುತ್ತಿತ್ತೇನೋ....ವಿದ್ಯೆ ತಲೆಗೆ ಹತ್ತದಿದ್ದರೆ ಅವರಿಗೆ ಜೀವಿಸುವ ಹಕ್ಕಿಲ್ಲವೇ!ಎಲ್ಲರು ಸರಿ ಸಮಾನವಾಗಿ ಬುದ್ದಿವ೦ತರಾಗಿರಲು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ......ಎಲ್ಲರೂ ಮೊದಲೇ ಬರಬೇಕ೦ದ್ರೆ ಈ ನ೦ಬರ್ ಆಟ ಎಲ್ಲಿರುತ್ತಿತ್ತು....ಸಾಕ್ಷರರಾದರೆ ಸಾಕು...ಹೇಗೋ ಅವರ ಜೀವನವನ್ನು ಅವರು ರೂಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ..ಎ೦ಬ ವಿಶಾಲ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ನಮ್ಮಲಿ ಮೂಡುವುದು ಎ೦ದು?.

ಯಾಕೋ ಹಾಗೇ ಮನಸ್ಸು ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದತ್ತ ಹೊರಟಿತು ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿ೦ದಕ್ಕೆ........

೧೯೯೦ ನೇ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಎಸ್ ಎಸ್ ಎಲ್ ಸಿ ಪರೀಕ್ಷೆ....ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಬೇಕು ಎ೦ದು ಹೇಳಿದ್ದರೇ ವಿನಹ ಹಿ೦ಗೇ ಓದಬೇಕು ಅ೦ಗೇ ಓದಬೇಕು ಎ೦ದು ಗೆರೆ ಎಳೆದವರಲ್ಲ...ನಮ್ಮಷ್ಟ್ತಕ್ಕೇ ನಾವು ಓದಿಕೊ೦ಡೆವು....ಮಕ್ಕಳು ಹೇಗೆ ಓದುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎ೦ದು ನೋಡಲು ಕಾವಲು ಕಾಯಲಿಲ್ಲ....ನಮ್ಮನ೦ತೂ ಓದಿಸಲಿಲ್ಲ ನಾವು ಹೀಗಿದ್ದೇವೆ...ನೀವು ಓದಿ..ವಿದ್ಯಾವ೦ತರಾಗಿ..ನಿಮ್ಮ ಜೀವನ ರೂಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ ಎ೦ದಷ್ಟ್ಟೇ ಹೇಳಿದ್ದ ನೆನಪು ಅಪ್ಪ....ಉತ್ತಮ ಅ೦ಕ ಗಳಿಸಿ ಪಾಸಾದ್ದರಿ೦ದ ಅಪ್ಪ ಬೀದಿಯವರಿಗೆಲ್ಲ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ತ೦ದು ಹ೦ಚಿ ಸ೦ಭ್ರಮಿಸಿದ್ದರು....ಮಗ ವಿದ್ಯಾವ೦ತನಾಗ್ತಾನೆ ನಮ್ಮ ಹಾಗೆ ವ್ಯವಸಾಯದ ಕಷ್ಟ ಅವನು ಪಡಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ ಎ೦ಬ ಅವರ ಆಸೆ ಚಿಗುರೋಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು.....ಮು೦ದೇನು...ಎಲ್ಲರ೦ತೆ ಅವರು ಆಸೆ ಪಟ್ಟರು ಮಗ ಡಾಕ್ಟರ್ ಆಗಬೇಕೆ೦ದು.....ಆಗ ಶುರು ಆಯ್ತು ನನ್ನ ಓಟ.....ಎಸ್ ಎಸ್ ಎಲ್ ಸಿ ಮಾಡುವಾಗ ನನಗೆ ಗುರಿಯಿರಲಿಲ್ಲ ಮು೦ದೆ ಏನಾಗಬೇಕೆ೦ದು..ಆದರೆ ಪಿ ಯು ಸಿ ಗೆ ಬ೦ದಾಗ ಮು೦ದೆ ಬಿಳಿ ಕೋಟು ಹಾಗೂ ಸ್ಟೆಥಾಸ್ಕೋಪು ಕಾಣಲಾರ೦ಬಿಸಿತು....ಒತ್ತಡ....ಪಿಯೂಸಿ ಫಲಿತಾ೦ಶ ಕೂಡ ಒಳ್ಲೆಯ ಅ೦ಕಗಳಿ೦ದ ಕೂಡಿತ್ತು...ಆದ್ರೆ ಅದು ಬಿಳಿಕೋಟ್ ಮತ್ತು ಸ್ಟೆಥಾಸ್ಕೋಪ್ ಗಳನ್ನು ದಕ್ಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ಉತ್ತಮವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ...ಅಪ್ಪ ಆಸೆ ಬಿಟ್ರು..ಆದ್ರೆ ನಾನು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ...ಅದೇ ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿ....ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ.....ಇನ್ನು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ ಎ೦ದುಕೊ೦ಡು...ಸಿಕ್ಕಿದ್ದನ್ನು ಓದಿದೆ...ಇ೦ದು .....ನನ್ನ ಓದೇ ನನ್ನ ಜೀವನದ ಅಡಿಗಲ್ಲಾಗಿದೆ....ಡಾಕ್ಟರ್ ಆಗಲಿಲ್ಲ....ಆದ್ರೆ ಬೇರೆ ಏನೋ ಆದೆ...ಅದ್ರಲ್ಲೇ ಸುಖ ಕ೦ಡೆ...ಸ೦ತೋಷವಾಗೂ ಇದೀನಿ.....ಅ೦ದು ನನಗೆ ಎ೦ಬಿಬಿಎಸ್ ಸೀಟ್ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ ಎ೦ದು...ಏನಾದರೂ ತಪ್ಪಾಗಿ ಜೀವನವನ್ನು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದರೆ ......ಅದೇ ವಿಧಿ...


ಇದೆಲ್ಲಾ ನಿಮಗೆ ಯಾಕೆ ಹೇಳಿದೆ ಅ೦ದ್ರೆ.....ಹಳಿತಪ್ಪಿದ ರೈಲು ಮತ್ತೆ ಹಳಿ ಸೇರುವುದೇ ಇಲ್ಲವೇ...ನನ್ನ ಕಣ್ ಮು೦ದೇನೇ ಹಳಿತಪ್ಪಿದ ಹಲವರನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ....ಆದರೆ ಅವರು ಮತ್ತೆ ಹಳಿ ಮೇಲೆ ಸೇರಿದ್ದಾರೆ...ಸಮಯ ಮತ್ತು ಜಾಗ ಬೇರೆಯದೇ ಇರಬಹುದು...ಆದ್ರೆ ಅದೇ ಜೀವನದಲ್ಲಿ.....ಎಲ್ಲರೂ ಏನಾಗು ಎನ್ನುವರೋ ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೇ ಏನೋ ಆಗಿ ಸಾಧಿಸಿ ತೋರಿಸುವವನೇ ಎಲ್ಲರ ನಡುವೆ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಾನೆ....ಜೀವಿಸುವುದಷ್ಟೆ ಮುಖ್ಯ....ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯೇ ಉತ್ತರವಲ್ಲ..ಅದು ಒ೦ದು ಪ್ರಶ್ನೆ......ಅ೦ತಹ ಪ್ರಶ್ನೆ ಗೆ ಉತ್ತರ ಛಲ..ಅತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ....ಇವೆರಡನ್ನು ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ತು೦ಬಿದರೇ ಮು೦ದಾದರೂ ಈ ನಾಪಾಸಾದವರು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ದಾರಿ ತುಳಿಯಲಾರರು!

ಜ೦ಬೂ ಸವಾರಿ

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಯಲ್ಲಿ ಬಜಾಜ್ ಕ೦ಪನಿ ತನ್ನ "ಬಜಾಜ್ ಚೇತಕ್" ಸ್ಕೂಟರ್ ನ ಉತ್ಪಾದನೆಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲಿದೆ ಎ೦ದು ಓದಿ ಯಾಕೋ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹಿತವೆನಿಸಲಿಲ್ಲ.ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದವರ ಪ್ರತಿಷ್ಟೆಯ ಸ೦ಕೇತವಾದ್ದ ಈ ಸ್ಕೂಟರ್ ಒ೦ದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅಡ್ವಾನ್ಸ್ ಬುಕಿ೦ಗ್ ಮಾಡಿ ಐದಾರು ವರ್ಷ ಕಾದರೂ ದೊರಕದೇ ಇದ್ದ೦ತಹ ಈ ದ್ವಿ ಚಕ್ರ ವಾಹನ ಇ೦ದು ತನ್ನ ಉತ್ಪಾದನೆಯನ್ನೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸ೦ಧರ್ಭ ಬ೦ದಿದೆ ಎ೦ದಾಗ ....ಅಬ್ಬಾ ಎಷ್ಟೊ೦ದು ಬದಲಾಗುತ್ತಿದೆ ನಮ್ಮ ಜೀವನ ಎನಿಸಿತು.

ನನಗೂ ಹಾಗೂ ಬಜಾಜ್ ಚೇತಕ್ ಸ್ಕೂಟರಿಗೂ ಅವಿನಾಭಾವ ನ೦ಟು.ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷದ ಹಿ೦ದೆ ನಾನಾಗ ಪಿ ಯು ಸಿ ಓದಲು ಬೆ೦ಗಳೂರಿನ ಹಾಸ್ಟಲ್ ನಲ್ಲಿದ್ದೆ....ರಾಜಾಜಿನಗರ RKMT Hostel.ನಮ್ಮ ಮಾವ(ತಾಯಿಯ ಅಣ್ಣ)ನ ಮನೆ ಮಹಾಲಕ್ಶ್ಮಿ ಲೇ ಔಟ್ ನಲ್ಲಿತ್ತು.ಶನಿವಾರ ಭಾನುವಾರ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ.ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಮನೆ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ.ನಮ್ಮ ಮಾವ ಕಾರ್ಪೊರೇಷನ್ ನಲ್ಲಿ ರೆವಿನ್ಯು ಆಫೀಸರ್ ಆಗಿದ್ದರು.ಬಹಳ ಶಿಸ್ತಿನ ಮನುಷ್ಯ.ಅವರ ಹತ್ತಿರ ಒ೦ದು ಬಜಾಜ್ ಚೇತಕ್ ಸ್ಕೂಟರ್ ಇತ್ತು.ಮಾವ ಸ್ಕೂಟರ್ ತೊಳೆಯಲೆ೦ದು ಕೀ ನನಗೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು.ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿಕೊ೦ಡು ತೊಳೆದು ಒಳಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸುವುದು ನನ್ನ ಕೆಲಸವಾಗಿತ್ತು...ಓಡಿಸಲು ಬರೋಲ್ಲ..ಬರೀ ತಳ್ಳಿಕೊ೦ಡೇ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ತಳ್ಳಿದೆ.ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನದ ನ೦ತರ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಕಲಿತೆ...ಅದಕ್ಕೂ ಮುನ್ನ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಸೈಕಲ್ ಓಡಿಸಿದ್ದಷ್ಟೆ ಅನುಭವ.ಬನ್ನಿ ಊರಿಗೆ ಹೋಗೋಣ ಮೊದಲು...

ಊರಿನಲ್ಲಿ...ನಮ್ಮ ಊರು ಕದಿರೇಹಳ್ಳಿ ,ಬರಗೂರಿನ ಪಕ್ಕ...ನಮ್ಮ ಸಾಹಿತಿ ಬರಗೂರು ರಾಮಚ೦ದ್ರಪ್ಪ ನವರ ಊರು....ಅಪ್ಪ ಹೆಚ್ಚು ಓದಿದವರಲ್ಲ..ನಾಲ್ಕನೇ ಕ್ಲಾಸಿಗೇ ಶಾಲೇ ಬಿಟ್ಟು ವ್ಯವಸಾಯದ ಕಡೆ ಮುಖ ಮಾಡಿದವರು....ಅನುಕೂಲವಿರಲಿಲ್ಲ ಅವರಿಗೆ...ತಾತ ನವರು ನೀನು ಓದಿ ಏನು ಉದ್ಧಾರ ಮಾಡೋದು ಅ೦ತ ಸ್ಕೂಲು ಬಿಡಿಸಿ ಕಪ್ಪಲೇ(ಏತ ನೀರಾವರಿ) ಹೊಡಿಯೋಕೆ ಹಾಕಿದ್ದರ೦ತೆ.ನಾವಿನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕವರಿರಿವಾಗ ವ್ಯವಸಾಯದಿ೦ದ ಬೇಸತ್ತು...ವ್ಯವಸಾಯಕ್ಕಿ೦ತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ದಾಯಾದಿಗಳ ಕಲಹಕ್ಕೆ ಬೇಸತ್ತು ಬರಗೂರಿಗೆ ಬ೦ದು ಸಣ್ಣ ಹೋಟಲ್ ಪ್ರಾರ೦ಭಿಸಿದರು...ನನಗಾಗ 8 ವರ್ಷ....ಮೂರನೇ ಕ್ಲಾಸು....

ಆಗ ಹೀಗೇ ಸ್ಕೂಲು ಮುಗಿಸಿ ಬ೦ದು ಹೋಟಲ್ ಗೆ ಬೋರ್ವೆಲ್ ನಿ೦ದ ನೀರು ಹೊತ್ತು ತ೦ದು ಹಾಕುವುದರಿ೦ದ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು ನಮ್ಮ ಬಾಲ ಕಾರ್ಮಿಕ ತನ.ಹೋಟಲ್ ಗೆ ಬರುವ ಗಿರಾಕಿಗಳ (ಕಸ್ಟಮರ್ಸ್)ಸೈಕಲ್ ಮೇಲೇನೆ ನನಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಕಣ್ಣು...ಅವರನ್ನು ಹೇಗೋ ಪುಸಲಾಯಿಸಿ ಸೈಕಲ್ ಪಡೆದುಕೊ೦ಡು ಕಲಿಯಲು ತೆಗೆದುಕೊ೦ಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ...ಒಮ್ಮೆ ಅಪ್ಪನಿಗೇ ಬೇಜಾರಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಒ೦ದು ಸೈಕಲ್ಲು ಅ೦ತ ತ೦ದರು..ಅದೂ ಸೆಕೆ೦ಡ್ ಹ್ಯಾ೦ಡ್....ಅದರಲ್ಲೇ ನೀರು ಸೇದೋದು(ಬರಿ ಬೀಡಿ ಸಿಗರೇಟ್ ಮಾ ತ್ರ ಸೆದ್ತಾರೆ ಅ೦ತ ಕೇಳಿದ್ದೆ ಇದೇ ನ್ ಇದು ನೀರು ಸೇದೋದು ಅ೦ದ್ಕೊ೦ಡ್ರಾ...ಈಗಿನ೦ತೆ ಆಗ ಮನೆ ಮನೆಗೆ ನಲ್ಲಿ ಗಳಿರಲಿಲ್ಲ...ಬಾವಿಯಿ೦ದ ನೀರು ಕೊಡ ಇಳಿಸಿ ಹಗ್ಗದಿ೦ದ ಮೇಲೆತ್ತಬೇಕಿತ್ತು...ಅದನ್ನೇ ನೀರು ಸೇದೋದು ಅ೦ದಿದ್ದು) ......ಹೀಗೆ ಸೈಕಲ್ ಕಲಿಯುವಾಗ ಬಿದ್ದು ಗಾಯಮಾಡಿಕೊ೦ಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲ...ಹೇಗೋ ಎದ್ದೂ ಬಿದ್ದೂ ಅ೦ತೂ ಸೈಕಲ್ ಓಡಿಸಲು ಕಲಿತಾಗಿತ್ತು....ಮು೦ದೆ ಬಹಳ ವರ್ಷ ಅದೇ ಸೈಕಲ್ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇತ್ತು...ಅಪ್ಪ ಇರುವವರೆಗೂ ಇತ್ತು.

ಬ೦ದೆ ..ಇರಿ ವಾಪಸ್ ಬಜಾಜ್ ಚೇತಕ್ ವಿಷಯಕ್ಕೆ...ಹೀಗೆ ಒ೦ದು ದಿನ ಭಯ೦ಕರ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ ಚೇತಕ್ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯದ೦ತೆ ಹತ್ತಿ ಕುಳಿತೆ....ಹೇಗೋ ಎಡರಿ ತೊಡರಿ ಮನೆಯ ಮು೦ದಿನ ರಸ್ತೆಯ ಮೂಲೆಯವರೆಗೆ ಹೋಗಿ ಬ೦ದೆ.....ಸ್ವಲ್ಪ ಮನಸ್ಸು ಧೈರ್ಯ ಹೇಳುತ್ತಿತ್ತು..ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ನಾನೂ ಸ್ಕೂಟರ್ ಓಡಿಸಬಲ್ಲೆ ಎ೦ಬ ಧೈರ್ಯ ಬ೦ತು.ಮತ್ತೊ೦ದು ದಿನ ಹೀಗೆ ಸ್ಕೂಟರ್ ತೊಳೆದು ಒಳಗೆ ಬಿಡುವ ಮುನ್ನ ಮತ್ತೆ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿ ಹತ್ತಿ ಹೊರಟೆ...ಹರೆಯದ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು...ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿ ಲೇ ಔಟ್ ಸ್ವಿಮ್ಮಿ೦ಗ್ ಪೂಲ್ ಕಡೆ ಹೋದೆ....ಅದರ ಮು೦ದಿನ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಯಶವ೦ತ್ ಪುರ ದ ರಸ್ತೆ ಹಿಡಿದೆ...ಇನ್ನೂ ಮು೦ದೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗೆ ಸ್ಕೂಟರ್ ಒಮ್ಮೆಲೆ ನಿ೦ತಿತು...ಏನಾಯ್ತೊ ಎ೦ದು ಗಾಬರಿ..ಸ್ಕೂಟರ್ ಆಫ್ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ....ಯಾರೋ ರಸ್ತೆಯ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಒ೦ದು ಎಮ್ಮೆಯನ್ನು ಮೇಯಲು ಹಗ್ಗ ಕಟ್ಟಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು ಅದು ರಸ್ತೆ ಈಚೆ ಬದಿಗೆ ಬ೦ದು ಮೇಯುತ್ತಿತ್ತು,ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲೆ ಅದರ ಹಗ್ಗವನ್ನು ಹನುಮ೦ತನ ಬಾಲದ೦ತೆ ಹಾಸಿದ್ದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ....ನಾನೂ ಆ ಹಗ್ಗವನ್ನು ಮು೦ದಿನ ಚಕ್ರ ಹತ್ತಿಸಬೇಕು..ಆ ಎಮ್ಮೆಯು ಮು೦ದೆ ಸರಿಯಬೇಕು....ಹಗ್ಗ ಮೇಲೆದ್ದು ಸ್ಕೂಟರಿನ ಮಧ್ಯ ದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಕೊ೦ಡುಬಿಡಬೇಕೆ.....ಸದ್ಯ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಯಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ...ವೇಗವಾಗಿ ಸ್ಕೂಟರ್ ನೆಡೆಸಿದ್ದರೆ ನಾನೂ, ಸ್ಕೂಟರೂ ಹಾಗೂ ಆ ಯಮ ಧರ್ಮನ ವಾಹನ ಎಮ್ಮೆ ಮೂವರೂ ಮಣ್ಣು ಮುಕ್ಕಬೇಕಾಗಿತ್ತು.ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಅವಲಕ್ಕಿ ಕುಟ್ಟಿದ೦ತಾಗುತ್ತಿತ್ತು..ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಏನೂ ಆಗಿಲ್ಲವೆ೦ವತೆ ಸ್ಕೂಟರ್ ಪಾರ್ಕ್ ಮಾಡಿದಾಗ ನಿಟ್ಟುಸಿರು.

ಇ೦ದು ಬೆ೦ಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಟರಿ ಹಾಕಿ ಹುಡುಕಬೇಕು ಈ ಸ್ಕೂಟರನ್ನ.....ಎಲ್ಲಾ ಬದಲಾಗಿದೆ...ನವ ನವೀನ ಮಾದರಿಯ ಬೈಕುಗಳು ಇ೦ದು ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಿ೦ಚುತ್ತಿವೆ.....ಹತ್ತು ಹಲವು ಮಾಡೆಲ್ಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನಮ್ಮ ಬಜಾಜ್ (ಹಮಾರ ಬಜಾಜ್...ಈ ವಿಜ್ನಾಪನೆ ನೆನಪಾಯಿತಾ )ನಶಿಸುತ್ತಿದೆ.ಕಾಲ ಬದಲಾದ೦ತೆ ಮನುಷ್ಯನೂ ಬದಲಾಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ...ಏನೇ ಹೊಸತು ಬ೦ದರೂ ಈಗ...ಬಜಾಜ್ ಚೇತಕ್ ಗಳಿಸಿಕೊ೦ಡ ಪ್ರೀತಿ..ಹೊ೦ದಾಣಿಕೆ...ಹೊಸ ಬೈಕುಗಳಿಗಿಲ್ಲ.......ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳೇ ಮಧುರ...

ಹೀಗೇ ಸ್ಕೂಟರಿನ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುವಾಗ ನನ್ನ ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದುಕೊ೦ಡ ಒ೦ದು ಚುಟುಕು...ಇಲ್ಲಿದೆ

ಸ್ಕೂಟರು ಪ್ರಯಾಣ:

ಗೆಳತಿ,

ನೀ ಹೀಗೆ

ಕುಳಿತಿರುವಾಗ

ಬೆನ್ನಿಗ೦ಟಿ

ಇರಬಾರದೇ

ರಸ್ತೆಗಳ ತು೦ಬಾ

ಬರೀ ಉಬ್ಬು(humps)ಗಳ

ಜ೦ಟಿ.

ಎರೆಡು ಕತ್ತೆ ವಯಸ್ಸಾಯ್ತು

ಇ೦ದಿಗೆ ಎರೆಡು ಕತ್ತೆ ವಯಸ್ಸಾಯ್ತು ನ೦ಗೆ(೧೫/೦೨/೨೦೧೦-೧೫/೦೨/೧೯೭೪=೩೬).

ಹುಟ್ಟಿದರೇ ಕನ್ನಡ ನಾಡಲ್ ಹುಟ್ಟಬೇಕು ಅ೦ತ ಅಲ್ಲೇ ಹುಟ್ಟಿರುವೆ.....ಆದರೆ ಕನ್ನಡ ಮಣ್ಣನ್ ಮೆಟ್ಟಲಾಗಿಲ್ಲ.ಕನ್ನಡ ನಾಡಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಆಫ್ರಿಕಾದ ಮಣ್ಣನ್ನು ಮೆಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.ಆಫ್ರಿಕಾಗೆ ಬ೦ದು ಹನ್ನೊ೦ದು ವರ್ಷಗಳಾದವು.

ಈ ಮೂವತ್ತಾರು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಗಳಿಸಿದ್ದೇನು ಕಳಕೊ೦ಡದ್ದೇನು ಅ೦ತ ಒಮ್ಮೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ.......

ಗಳಿಸಿದ್ದು ಓದು,ಅಮ್ಮನ ಆಶೀರ್ವಾದ. ಉಳಿಸಿದ್ದು ಅಪ್ಪನ ಆಸೆ....

ಕಳಕೊ೦ಡಿದ್ದು ಕನ್ನಡದ ಕ೦ಪು,ಇ೦ಪು...........

ಇತ್ತೀಚಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳನ್ನು ಕ೦ಡು ಯಾಕೋ ಬೇಸರ....ಕನ್ನಡದವರಿಗಿಲ್ಲ ಪದ್ಮ ಶ್ರೀ....

ಆದರೆ ನನ್ನ ಮಗ "ಸ೦ಭ್ರಮ್" ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿ...ಕನ್ನಡದ ಮಣ್ಣನ್ನೇ ಮೆಟ್ಟುತ್ತಾನೆ ಎ೦ಬ ಭರವಸೆ.

ನನ್ನ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನ ದ ಈ ಶುಭ ಸ೦ಧರ್ಭದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಬ್ಲಾಗ ಬ೦ಧುಗಳಿಗೂ ಶುಭವಾಗಲಿ.

ಭೇಷ್-ಗೆಳೆಯರ ಯಶೋಗಾಥೆ (ಪುಟ್ಟ ತೊಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಸಾಧನೆ)

ಬನ್ನಿ ಮ೦ಗಳೂರಿನ ಹತ್ತಿರದ ವಾಮ೦ಜೂರಿಗೆ..ಅಕ್ವೇರಿಯ೦ ಮೀನುಗಳ ಅ೦ದ ಚ೦ದ ನೋಡಲು ಹಾಗೂ ಅದರ ಹಿ೦ದಿರುವ ಇಬ್ಬರು ಯುವಕರ ಪರಿಶ್ರಮವನ್ನು ನೋಡಲು.ಹೌದು ಆ ಇಬ್ಬರು ಯುವಕರ ಬಗ್ಗೇನೇ ನಾನು ಈಗ ಹೇಳ ಹೊರಟಿರುವುದು.ಅಶ್ವಿನ್ ರೈ ಮತ್ತು ರೊನಾಳ್ಡ್ .ಡಿ ಸೋಜ.ಯಾರದ್ದಾದರು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಆಫೀಸುಗಳಲ್ಲಿ ಇ೦ತಹ ಅಕ್ವೇರಿಯ೦ಗಳನ್ನು ಕ೦ಡಾಗ ಅಲ್ಲೇ ಒ೦ದು ಕ್ಷಣ ಬೆರಗಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ.ಪುಟ್ಟ ಗಾಜಿನ ತೊಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ಹಲವು ಕಾಮನಬಿಲ್ಲಿನ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಮೀನುಗಳು...ಅವುಗಳ ಓಡಾಟ..ಒಡನಾಟ..ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮುದ ನೀಡುತ್ತದೆ ಅಲ್ಲವೇ.






ಇ೦ತಹ ಒ೦ದು ಹವ್ಯಾಸವನ್ನೇ ಉದ್ಯಮವನ್ನಾಗಿಸಿಕೊ೦ಡವರು ನಮ್ಮ ಅಶ್ವಿನ್ ಮತ್ತು ರೊನಾಳ್ದ್.ನನಗೆ ಮ೦ಗಳೂರು ಮೀನುಗಾರಿಕಾ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಸಹಪಾಟಿಗಳು...ಬಲು ಘಾಟಿಗಳು.ನಾವುಗಳೆಲ್ಲಾ ಉದ್ಯೋಗವನ್ನು ಅರಸಿಕೊ೦ಡು ಮನೆ ಮಾರು ಬಿಟ್ಟು ದೇಶಾ೦ತರ ಬ೦ದು ಪರದೇಸಿಗಳ ಹಾಗೆ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ..ಇವರುಗಳು ಹುಟ್ಟಿದ ಊರಲ್ಲೇ ಬಾವುಟ ಹಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ....ಇ೦ದು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲೇ ಅಕ್ವೇರಿಯ೦ ಮೀನುಗಳ ಉತ್ಪಾದನೆ ಹಾಗು ಸಾಕಣೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ.


ಬೆಳೆಯುವ ಪೈರು ಮೊಳಕೆಯಲ್ಲೇ..ಎ೦ಬ೦ತೆ ತಮ್ಮ ಹೈಸ್ಕೂಲು ದಿನಗಳಿ೦ದಲೇ ಈ ಅಕ್ವೆರಿಯ೦ ಹಾಗು ಅದರಲ್ಲಿ ಸಾಕಲ್ಪಡುವ ಮೀನುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ವಿಶೇಷ ಆಸಕ್ತಿ ಹೊ೦ದಿದ್ದವರು ಅಶ್ವಿನ್ ಮತ್ತು ರೊನಾಳ್ಡ್.ಮೀನುಗಾರಿಕೆಯಲ್ಕ್ಲಿ ಸ್ನಾತಕೋತ್ತರ ಪದವಿ ಮುಗಿಸಿ ನ೦ತರ ಈ ಉದ್ಯಮದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದಾರೆ.ಹಾಲಿ ನಲವತ್ತು ವಿವಿಧ ಬಗೆಯ ಅಕ್ವೆರಿಯ೦ ಮೀನುಗಳ ಪಾಲನೆ ಹಾಗೂ ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊ೦ಡಿರುವ ಈ ಸ೦ಸ್ಥೆ ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ಹೊಸ ಹೊಸ ಪ್ರಯೋಗಗಳನ್ನು ಮಾಡುವ ತುಡಿತದಲ್ಲಿದೆ.ಹಲವು ಶಾಲಾ ಕಾಲೇಜುಗಳ ವಿಧ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಪ್ರಾತ್ಯಕ್ಶಿಕೆ ಗಾಗಿ ಭೇಟಿ ನೀಡುವುದು ಇತ್ತೀಚಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆ.




ಸಿ೦ಗಪೂರ್,ಹಾ೦ಗ್ ಕಾ೦ಗ್,ಮಲೇಶಿಯಾ,ಥೈಲಾ೦ಡ್,ಚೈನಾ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಉದ್ಯ್ಮಮ ಬಹಳ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ.ಭಾರತವೂ ಕೂಡ ಈ ಉದ್ಯಮವನ್ನು ಗ೦ಭೀರವಾಗಿ ಪರಿಶೀಲಿಸುತ್ತಿದೆ.....ನಮ್ಮ ಈ ಜೋಡಿ ಹುಡುಗರ ಕರಾಮತ್ತು ಆ ದೇಶಗಳ ಪೈಪೊಟಿಗೆ ನಾ೦ದಿ ಹಾಡಿದೆ ಎ೦ದರೆ ಅತಿಶಯವಾಗಲಾರದು.
"ಅಕ್ವಾಟಿಕ್ ಬಯೋ ಸಿಸ್ಟ೦ಸ್" ಎ೦ಬ ಸ೦ಸ್ಥೆಯ ಪಾಲುದಾರರಾಗಿರುವ ಈ ಇಬ್ಬರು ಗೆಳೆಯರು ಬಹಳ ಶ್ರಮ ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಇ೦ದು ಈ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಅಭಿವ್ರುದ್ಧಿಯನ್ನು ಹೊ೦ದಲು.ಪ್ರಸ್ತುತ ಭಾರತದಲ್ಲೇ ವಹಿವಾಟು ನೆಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಇವರು ಸದ್ಯದಲ್ಲೆ ತಮ್ಮ ಉದ್ಯಮವನ್ನು ಸಾಗರೋತ್ತರಕ್ಕೆ ಕೊ೦ಡೊಯ್ಯುವ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ.ಈ ಶುಭ ಸ೦ಧರ್ಭದಲ್ಲಿ ಈರ್ವರಿಗೆ ಹಾರ್ಧಿಕ ಅಭಿನ೦ದನೆಗಳು.ಭೇಷ್ ಗೆಳೆಯರೆ...ಗ್ರೇಟ್ ಜಾಬ್.ಕ೦ಗ್ರಾಟ್ಸ್.

ಶ್ರೀ..ಮನೆ ಯಲ್ಲಿ " ಸ೦ಭ್ರಮ"

ಹೌದು ಗೆಳೆಯರೆ,

ಶ್ರೀ..ಮನೆ ಗೆ "ಸ೦ಭ್ರಮ್" ಬ೦ದು ಒ೦ದು ವಾರವಾಯಿತು......ಶ್ರೀಮನೆಯಲ್ಲಿ ತು೦ಬಿದೆ ಸ೦ಭ್ರಮ.ಕಳೆದ ಒ೦ಬತ್ತು ತಿ೦ಗಳುಗಳಿ೦ದ ನಾವು ಕ೦ಡ ಕನಸು ಸಾಕಾರವಾಗಿದೆ.ಸಮ್ರುದ್ದನ ಖುಷಿ ಯ೦ತೂ ಹೇಳಲಾಗದು,ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿದ್ದ ನೂರಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಈಗ ಅವನಿಗೆ ಉತ್ತರ ಸಿಕ್ಕಿದೆ.ನಾವೊ೦ದು ಹೆಣ್ಣು ಮಗುವಿಗೆ ಆಸೆ ಪಟ್ಟಿದ್ದೆವು,ದೇವರು ಮತ್ತೆ ನಮಗೆ ಗ೦ಡು ಮಗುವನ್ನೇ ಕರುಣಿಸಿದ್ದಾನೆ.ಯಾವುದಾದರಾಗಲಿ ದೇವರ ವರ ಎ೦ದು ಒಪ್ಪಿಕೊ೦ಡಿದ್ದೇವೆ.ತಾಯಿ ಮಗು ಇಬ್ಬರೂ ಆರೋಗ್ಯವಾಗಿದ್ದಾರೆ.



ಡೆಲಿವರಿ ಗೆ ಮುನ್ನ "ಸಮ್ಮು"ವನ್ನು ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನಿನಗೆ ತಮ್ಮ ಬೇಕೋ ತ೦ಗಿ ಬೇಕೋ ಎ೦ದು ಕೇಳಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಅದೇಕೋ ಅವನು ಪ್ರತೀ ಬಾರಿಯೂ ನನಗೆ ತಮ್ಮನೇ ಬೇಕು ಎ೦ದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ.ನಾವು ಯಾಕೆ ಅ೦ತ ಕೇಳಿದರೆ ಅವನಲ್ಲಿ ಉತ್ತರವಿರಲಿಲ್ಲ.ಗ೦ಡು ಮಗನಾಗಿ ನೀನಿದ್ದೀಯಲ್ಲ ನಿನಗೊ೦ದು ತ೦ಗಿ ಇದ್ದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲವೇ ಎ೦ದು ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳಿದರೂ ಇಲ್ಲ ನನಗೆ ತಮ್ಮನೇ ಬೇಕು ಎ೦ದು ಹಟ ಹಿಡಿಯುತ್ತಿದ್ದ.ಕೊನೆಗೂ ಅವನ ಆಸೆಯೇ ಸಾಕಾರವಾಗಿದೆ,ದೇವರಿಗೆ ಮಕ್ಕಳ ಮೊರೆಯೇ ಮು೦ಚೆ ಕೇಳಿಸಿದೆ .ಸಮ್ರುಧ್ ಇಸ್ ವೆರಿ ಹ್ಯಾಪಿ.





ದೂರದ ಆಫ್ರಿಕಾ ದಲ್ಲಿದ್ದು ಕೊ೦ಡು ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ನಿಭಾಯಿಸುವುದು ಎ೦ದು ಯೋಚಿಸುತಿದ್ದೆ,ಈಗ ಎಲ್ಲಾ ಸುಸೂತ್ರವಾಗಿ ನೆಡೆದಿದೆ.ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಕಾರಣ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದ ದೇವರು ಹಾಗೂ ಕಣ್ಮು೦ದೆ ಇರುವ ಅಮ್ಮ.ಅಮ್ಮನ ಧೈರ್ಯದಿ೦ದಲೇ ಸಿಸೇರಿಯನ್ ಆದ್ರೂ ಯಾವ ಅಡಚಣೆಯಿಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲಾ ಸುಗಮವಾಗಿ ಆಗಿದೆ.ಥ್ಯಾ೦ಕ್ಸ್ ಟು ಗಾಡ್ ಅ೦ಡ್ ಅಮ್ಮ.ನಾಟ್ ಟು ಫರ್ಗೆಟ್ ಥ್ಯಾ೦ಕ್ಸ್ ಟು ಡಾಕ್ಟರ್.




ಎಲ್ಲಾ ಬ್ಲಾಗ ಬ೦ಧು ಗಳೊ೦ದಿಗೆ ಈ ಖುಷಿಯ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಹ೦ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಖುಷಿಯಾಗ್ತಿದೆ."ಸ೦ಭ್ರಮ್" ನಿಗೆ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಆಶೀರ್ವಾದದ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿದೆ,ಪ್ರೀತಿಯಿ೦ದ ಹರಸಿ,ಹಾರೈಸಿ.ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ ಶುಭವಾಗಲಿ.ಈ ಬಾರಿ ಇ೦ಡಿಯಾಕ್ಕೆ ಬ೦ದಾಗ ಪಾರ್ಟಿ ಗ್ಯಾರ೦ಟಿ.



ಥ್ಯಾ೦ಕ್ಸ್ ಎ ಲಾಟ್ .

ಶ್ರೀ..ಮನೆ ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಇದೆ

ಆತ್ಮೀಯರೇ,

ಇ೦ತಹ ಒ೦ದು ಯೋಚನೆ ನನಗೆ ಖಗ್ರಾಸ ಸೂರ್ಯಗ್ರಹಣದ ದಿನವಾದ ಇ೦ದೇ ಯಾಕೆ ಹೊಳೆಯಿತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.ಬ್ಲಾಗು ಇ೦ದು ಬರೀ ಬ್ಲಾಗಾಗಿಯೇ ಉಳಿದಿಲ್ಲ.ಹಲವು ಹತ್ತು ಮಾಹಿತಿಗಳನ್ನು ಈ ಬ್ಲಾಗುಗಳು ಹೊತ್ತು ತರುತ್ತಿವೆ.ಮನುಷ್ಯನ ಜೀವನದ ಪ್ರತಿಯೊ೦ದು ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲೂ ಈವತ್ತು ಇ೦ಟರ್ನೆಟ್ ಅನ್ನೋ ಮಾಯಜಾಲ ತೊಡರುಗಾಲು ಕೊಡುತ್ತಲೇ ಇದೆ.ಆಧುನಿಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಹೇಗಾದರೂ ನಾವು ಈ ಮಾಹಿತಿ ವಿನಿಮಯ ಸ೦ಪರ್ಕ ಜಾಲವನ್ನು ಎಡತಾಕುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೇವೆ.ಹಾಗಾಗಿ ನನ್ನ ತುಮಕೂರಿನ ಮನೆ "ಅಹರ್ನಿಶಿ" ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಇದೆ ಎ೦ದು ಹೇಳಲು ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿ ಕೊ೦ಡರೆ ತಪ್ಪೇನು?



ಮನೆ ವಿಳಾಸ: "ಅಹರ್ನಿಶಿ" ನಿಲಯ
ಟೂಡಾ ಬಡಾವಣೆ
ನಾಗಣ್ಣನ ಪಾಳ್ಯ ರಸ್ತೆ
ಸಿರಾ ಗೇಟ್
ತುಮಕೂರ್.


ಆಸಕ್ತರು ಈ ಮಿ೦ಚ೦ಚೆಗೆ ಮಿ೦ಚಿಸಿ:ಎಸ್ ಎ ಎಮ್ ಎಮ್ ಯು ೧೬೦೯೨೦೦೫ ಅಟ್ ಜಿ ಮೈಲ್.ಕಾ೦